Hoe trauma mijn dagelijks leven beïnvloedt
Het effect van trauma op mijn dagelijks leven is iets dat altijd aanwezig is, zelfs als ik niet direct geconfronteerd word met specifieke triggers. Het is niet altijd zichtbaar voor anderen, maar de impact ervan is enorm. Trauma heeft de manier waarop ik de wereld zie en hoe ik me in verschillende situaties gedraag, diep beïnvloed.
De dagelijkse prikkels kunnen voor mij soms overweldigend zijn. Iets wat voor anderen een klein obstakel lijkt, kan voor mij een grote uitdaging zijn. Wanneer mijn zenuwstelsel overbelast raakt door prikkels of onverwachte veranderingen, raak ik snel in paniek of trek ik me terug. Mijn gedachten draaien dan voortdurend in cirkels, vaak zonder dat ik weet hoe ik eruit moet komen. Het lijkt alsof mijn lichaam vastzit in de reactie op trauma, de spanning, de angst, het gevoel van controleverlies.
Wat het trauma verder complex maakt, is dat het de manier waarop ik relaties en interacties beleef, beïnvloedt. Ik kan me soms onveilig voelen in gesprekken of in situaties waarin ik me kwetsbaar moet opstellen, zelfs als dat niet de bedoeling is. De angst om afgewezen te worden of niet begrepen te worden, is altijd ergens op de achtergrond aanwezig. Dit maakt het moeilijk om volledig in het moment te zijn, omdat ik vaak bezig ben met het anticiperen op wat er zou kunnen komen, wat niet altijd ten goede komt aan mijn relaties met anderen.
Bovendien is het herstel van trauma een proces dat niet altijd lineair is. Er zijn dagen waarop alles goed lijkt te gaan, maar dan kunnen de meest onverwachte herinneringen of gevoelens weer oprijzen en alles overnemen. Het is alsof ik elke dag moet vechten tegen een storm in mijn hoofd, die ik soms niet kan stoppen. En dat is vermoeiend.
Wat ik wel heb geleerd, is dat ik mijn grenzen moet erkennen. Soms betekent dat letterlijk een pauze nemen, me even terugtrekken in een rustige omgeving. Maar ook emotioneel en mentaal mezelf ruimte geven om niet altijd alles perfect te hoeven doen of de verwachtingen van anderen te vervullen. Het is een dagelijkse balans zoeken tussen wat ik nodig heb om te herstellen en wat de wereld van me vraagt.
Ondanks de zware invloed van trauma, weet ik dat het een deel van mijn reis is. Het heeft me kracht gegeven om te begrijpen wat ik nodig heb en om voor mezelf op te komen. En hoewel de weg soms donker lijkt, ben ik vastbesloten om door te gaan, met de wetenschap dat ik stap voor stap mijn eigen pad kan vinden.

-
Wereld Autisme Dag: Een dag van aandacht voor iets wat elke dag aandacht verdient
-
“Iedereen heeft wel iets autistisch in zich” – Echt?
-
Van twijfel naar vertrouwen: mijn ervaring met het schrijven van een boek
-
Mijn ervaring met de SITT: Een aangepaste benadering van traumabehandeling
-
Mijn Eerste Dag van de SITT
-
De sprong in het diepe: morgen start de SITT
-
Happy, maar ben ik dat zelf ook?
-
Dissociëren en het gevoel niet serieus genomen te worden
-
“Je ziet er niet autistisch uit” – maar hoe ziet autisme er dan uit?
-
Vertrouwen in Groei: Een Moment van Erkenning
-
Op afstand, maar toch dichtbij: hoe mijn therapeut betrokken blijft tijdens de SITT
-
Als mijn zintuigen me bedriegen
Geef een reactie