De SITT: Een Fulltime Baan zonder Salaris

Binnenkort start ik met de de SITT, een intensieve traumabehandeling die diep ingaat op wat ik heb meegemaakt. Voor veel mensen is zo’n behandeling al loodzwaar, maar in combinatie met autisme voelt het voor mij als een fulltime baan, alleen zonder salaris of de voldoening van iets tastbaars opbouwen.

De strijd tussen structuur en chaos

Autisme betekent voor mij dat ik houvast nodig heb. Structuur, voorspelbaarheid en een duidelijke planning helpen me om mijn dagen door te komen zonder compleet overprikkeld te raken. Maar de SITT draait om het loslaten van controle. Ik weet niet hoe ik me aan het einde van de dag zal voelen, hoe intens een sessie wordt of welke emoties er onverwachts naar boven komen. Dat maakt het extra moeilijk. Het voelt alsof ik word gevraagd om een marathon te rennen, terwijl ik nog niet eens goed heb leren lopen.

Daarnaast is er de constante overprikkeling. Traumabehandeling vraagt veel van je hersenen, en als je autisme hebt, kost dat nog meer energie. Ik moet mezelf continu reguleren, terwijl ik tegelijkertijd aan zware herinneringen werk. Alsof ik op twee fronten tegelijk vecht, zonder tijd om echt bij te komen.

Ik wil vooruit, maar hoe?

Wat misschien nog wel het lastigst is, is het gevoel dat ik stilsta. Terwijl andere mensen werken, studeren, een carrière opbouwen, zit ik hier in therapie. En hoewel ik weet dat dit nodig is, voelt het soms oneerlijk. Ik wil óók een baan, een plek waar ik iets kan bijdragen, waar ik mijn talenten kan inzetten. Maar op dit moment vraagt mijn herstel alles van me.

Het voelt alsof mijn leven op pauze staat. Alsof ik eerst dit moet doorstaan voordat ik écht verder kan. Maar ergens hoop ik dat dit niet voor niets is. Dat al het harde werk me uiteindelijk ergens brengt waar ik minder last heb van mijn verleden. Dat ik op een dag wél de ruimte heb om te werken aan mijn toekomst, op een manier die bij mij past.

Voor nu is de SITT mijn fulltime baan. Een pittige, emotioneel uitputtende baan zonder salaris, maar hopelijk met de beloning van groei en herstel. En dat is misschien uiteindelijk wel meer waard dan welke baan dan ook.


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *